Қурайшнинг Абу Бакрни дўст тутиши ва қавмини Исломга даъват этиши

Абу Бакр99 розияллоҳу анҳу қавмининг дўст деб билган, севимли ва хушмуо­мала кишиси эди. У Қурайшнинг насабини ҳаммадан кўра яхшироқ биладиган, қабиланинг яхши ва ёмон хотираларидан бохабар бўлиб, тижорат билан шуғулланар, хушахлоқ ва яхшилик соҳиби эди. Қавмдошлари унинг илми, тижорати ва гўзал дўстона муносабати туфайли жуда кўплаб ишларда олдига келиб у билан бамаслаҳат иш юритарди. Абу Бакр розияллоҳу анҳу эса қавмидан бирор иш юзасидан маслаҳат сўраб олдига келганлардан ўзи ишонган кишиларни Аллоҳга ва Ис­ломга даъват эта бошлади.