Қурайшнинг таъқиби
Қурайшликлар саҳобаларнинг Ҳабашистонга жойлашганларини эшитгач, Абдуллоҳ ибн Абу Рабиъа билан Амр ибн Оссни элчи қилиб, Нажошийнинг ҳузурига юборишди. Улар билан бирга Нажоший ва арконларига ҳадялар ҳам бериб юборишди. Юборган бу ҳадялари Макканинг энг нодир ва қимматбаҳо молларидан иборат эди. Нажошийнинг ҳузурига борганларида унинг арконлари ҳадялардан мамнун бўлди. Подшоҳ ҳузурида шундай дедилар: —Ўлкангизга биздан баъзи бир ақли пастлар илтижо этганлари маълум. Ўз қавмларининг динларидан юз ўгирганлар сизнинг динингизга ҳам кирмайдилар. Янги бир динни ижод қилганлар. На сиз, на биз бу динни биламиз! Қавмларининг ашрофи, оталари, амакилари ва оилалари иккимизни элчи қилиб сизга юборди. Уларни қайтариб беришга лутф айласалар. Чунки яқинлари уларни яхши биладилар. Подшоҳнинг ёнидаги аёнлари шундай дейишди: —Эй подшоҳ ҳазратлари! Бу икки элчи тўғри айтяпти. Уларни бу элчиларга бериб юборинг. Нажоший бу таклифга аччиқланди ва уларнинг гапларини эътиборга олмай, ўзига ва ўлкасига паноҳ тилаб келганларни қайтаришликка рози бўлмади. Мусулмонларни ҳузурига чақиртириб шундай деди: —Қавмингиздан айрилиб, тобе бўлган динингизни моҳиятини англатинг. Эшитайлик! На менинг динимга, на бошқа бир динга кирмаслигингизни сабабини тушунтириб бера оласизми?
