Робиъул-аввал ойининг 27-куни
- Ҳижрий 469-йил 27-робиъул-аввал куни (милодий 1076-йил 30-октябр) Андалуснинг энг буюк тарихчиси ва “Ал-муқтабис мин анба аҳлил-андалус”, “Ал-матин” китоби муаллифи Абу Марвон ибн Ҳайён ибн Халаф ибн Ҳусайн вафот этди.
- Ҳижрий 699-йил 27-робиъул-аввал куни (милодий 1299-йил 22-декабр) Илхония давлати султони Маҳмуд Ғозон билан Мамолик давлати султони Носир Қоловон ўртасида Ҳимснинг шарқий қисми “Маржул-муруж” деган жойда жанг бўлиб ўтди. Бу жангда Ғозон жангчиларининг қўли баланд келди ва сон жиҳатдан кўплиги сабаб, султон Носир жангчиларини ер тишлатди.
- Ҳижрий 1304-йил 27-робиъул-аввал куни (милодий 1886-йил 25-декабр) Мисрда катта ислоҳотлар олиб борган, хусусан аёлларнинг исломий таълим тарбиясига катта ҳисса қўшган ёзувчи адабиётшунос олима Малик Ҳафний Носиф хоним таваллуд топди.
Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам туғилишларидан салгина олдин баъзи ҳижозлик[1] араблар тижорат сафарларида аҳли китобларнинг холис олимларидан ҳамда ўша пайтда жинлар орқали осмондаги фаришталардан хабар ўғирлайдиган айрим коҳинлардан «Муҳаммад исмли охирзамон Пайғамбарининг Ҳижоз ўлкасидан чиқиш вақти яқинлашди», деган хабарларни эшитадилар ва ўша пайтда туғилган ўғил болаларга, ажаб эмас, мана шу фарзандимиз Пайғамбар бўлса, деган умид билан «Муҳаммад» исмини қўядилар.
Бу ҳақда Абдур Раҳмон Суҳайлий[2], Ибн Қутайба[3] ва Ибн Халиккон[4]лар ўша пайтда Муҳаммад исмли одамларни: «Учта бўлган», дейишган.
Қози Иёз «Аш-шифо» (1/287), Ибн Касир «Ас-сийратун набавия» (1/299), «Ал-бидоя ван ниҳоя»(2/259), Имом Саолибий «Ат-тафсир» (4/297), Исмоил Ҳаққий Ҳанафий «Руҳул баён» (9/404) ва Муҳйиддин Дарвеш «Эъробул Қуръон ва баёнуҳу» (9/197)да: «Олтита бўлган», дейишган.
Бироқ Ибн Ҳажар Асқалоний «Фатҳул Борий» (6/556)да: «Уларни учта ёки олтита бўлган деб чеклаш тўғри эмас. Мен бу ҳақдаги барча маълумотларни жамлаганимда, уларнинг сони йигирматага етди. Ўша маълумотларни умумлаштирганимда эса ўн беш ёки ўн олтита қолди», дея таъкидлаган.
Дарвоқе, ўша «Муҳаммад»ларнинг пайғамбарликни даъво қилиб чиқишларига Аллоҳ таоло Ўзининг буюк ҳикмати ила йўл бермаган. Чунки «Аллоҳ пайғамбарлик вазифасини қаерга қўйишни (яъни кимга беришни) яхшироқ Билувчидир»[5].
Абдул Азим ЗИЁУДДИН
[1] Ҳижоз – шимолдан жанубга қараб Табук, Мадина, Жидда, Макка ва Тоиф каби катта шаҳарлар жойлашган ҳудуд.
[2] «Ар-равзул унф фи шарҳис сийратин набавия ли Ибн Ҳишом» (2/95).
[3] «Ал-маъориф» (1/556).
[4] Камол Думайрий, «Ҳаётул ҳаявон ал-кубро» (1/9).
[5] Анъом сураси 124-оят.
