Пайғамбар алайҳиссалом бани Салим ибн Авф маҳалласига етиб келганларида жумъа вақти бўлди, у киши туядан тушиб намоз ўқидилар. Бу Расулуллоҳнинг биринчи марта ўқиган жумъа намозлари эди. Хутбада Аллоҳга ҳамду сано айтганларидан кейин йиғилганларга мурожаат қилиб бундай дедилар: «Эй жамоат! Охират учун тайёргарлик кўринглар! Яхши амалларни қилиб, инъом ва эҳсон беринглар. Бир куни мол-дунёларингиздан айрилиб, Худонинг даргоҳига борасизлар. Яратган эгам: «Таржимон ва воситачига ҳожатсиз Пайғамбар юбормаганмидим? Мол-дунё бермаганмидим? Қилган яхши амалларинг қани? Келтирган иймонинг, берган эҳсонларинг қани? деб сўрайди. Ўшанда қилган яхши амалларингиздан бошқа жонингизга оро кирадиган ҳеч нарса бўлмайди. Ён-верингизга боқиб, дўзахдан бошқа нарсани кўрмайсиз. Шунинг учун қўлдан келганча яхши амалларни қилиб, дўзах азобидан қутилишга урининглар. Яримта хурмочалик нарсани бўлса-да, садақа қилинглар. Ҳеч нарсаси йўқ одамлар лоақал яхши гапириб мискинларнинг кўнглини олсин. Парвардигори олам битта яхшиликни бир неча баробар қилиб қайтаради. Сизларга омонлик, Аллоҳнинг раҳмати ва барокатларини тилайман».