Робиъул-аввал ойининг 27-куни
- Ҳижрий 469-йил 27-робиъул-аввал куни (милодий 1076-йил 30-октябр) Андалуснинг энг буюк тарихчиси ва “Ал-муқтабис мин анба аҳлил-андалус”, “Ал-матин” китоби муаллифи Абу Марвон ибн Ҳайён ибн Халаф ибн Ҳусайн вафот этди.
- Ҳижрий 699-йил 27-робиъул-аввал куни (милодий 1299-йил 22-декабр) Илхония давлати султони Маҳмуд Ғозон билан Мамолик давлати султони Носир Қоловон ўртасида Ҳимснинг шарқий қисми “Маржул-муруж” деган жойда жанг бўлиб ўтди. Бу жангда Ғозон жангчиларининг қўли баланд келди ва сон жиҳатдан кўплиги сабаб, султон Носир жангчиларини ер тишлатди.
- Ҳижрий 1304-йил 27-робиъул-аввал куни (милодий 1886-йил 25-декабр) Мисрда катта ислоҳотлар олиб борган, хусусан аёлларнинг исломий таълим тарбиясига катта ҳисса қўшган ёзувчи адабиётшунос олима Малик Ҳафний Носиф хоним таваллуд топди.
Келгуси сана ҳаж мавсумида ансорийлардан ўн икки киши ҳажга келган эди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан кўришдилар ва биринчи Ақаба байъатини қилдилар. Бу байъат, тавҳид (Аллоҳни бир деб билмоқ), зино, ўғрилик, болаларни ўлдирмаслик ва келган амрларга итоат қилиш тўғрисида тузилди. Мадиналик ҳайъат қайтиш пайтида Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам улар билан бирга Мусъаб ибн Умайрни юбордилар. Уни мадиналикларга Қуръон ва Исломни ўргатувчи ҳамда фиқҳ ҳукмларини таълим бергувчи устоз сифатида юборган эдилар. Мадинада Мусъаб ибн Умайрни «Муъқрий» дейишар эди. У Асаб ибн Зурарийнинг меҳмони бўлган эди. Мадиналикларга намоз ўқишликни у ўргатганди.
